Εστέρεψεν το μελάνι της ζωής Σαράντο Καργάκο για να σταματήσει να γράφει η αειγράφος πένα σου.
Είχαμε ραντεβού στις 9 Δεκεμβρίου 2018 για την παρουσίαση του τελευταίου σου βιβλίου Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ (β΄ τόμος).
Προσπάθησα να σ’ ενθαρρύνω στην τελευταία μας επικοινωνία με τους στίχους του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη «Μέριασε βράχε να διαβώ, το κύμα αντρειωμένο» λέγοντας πως είσαι το κύμα που θα φάει τον βράχο που είναι η ασθένεια.
Χάρηκες αλλά τελικά δεν βγήκα αληθινός. Όμως μπορεί το κύμα να τσακίστηκε στον βράχο αλλά δεν χάθηκε. Θα είσαι αέναος και διαχρονικός. Φρόντισες καλά γι’ αυτό. Έγραψες, έγραψες, έγραψες. Πάντα για την γλώσσα μας και την ιστορία μας.
Δίδαξες 35.000 ώρες στις αίθουσες των φροντιστηρίων ακόμη και του δικού μου. Έβγαλες μαθητές επιστήμονες που ζουν στην Ελλάδα και το εξωτερικό δοξάζοντας και σένα και την πατρίδα.
Μ’ έκανες φίλο πριν 30 χρόνια επειδή μ’ άκουσες να λέω σε μία τελετή βράβευσης αριστούχων ότι είναι καιρός από την παιδεία των «πάτων» να πάμε στην παιδεία των αρίστων. Και το ’κανες γνωμικό στις διαλέξεις σου. Αργότερα ήσουν καλεσμένος μου για την απονομή υποτροφιών στους αριστούχους μαθητές του φροντιστηρίου μου και εκεί σ’ άκουσα να λες το μνημειώδες κειμήλιο από τον επιτάφιο του Περικλέους «ἆθλα γὰρ οἷς κεῖται ἀρετῆς μέγιστα, τοῖς δὲ καὶ ἄνδρες ἄριστοι πολιτεύουσιν» το οποίο έκανα εγώ γνωμικό στις μετέπειτα δικές μου διαλέξεις.
Ακολούθησε η ανάδειξη Καραθεοδωρή που έπεσε ως λίπασμα στην καλλιέργεια της φιλίας μας. Ήσουν από τα πρώτα ιδρυτικά μέλη του Συνδέσμου Φίλων Καραθεοδωρή. Επισκέφθηκες τρεις φορές το Μουσείο Καραθεοδωρή βάζοντας την υπογραφή σου στο βιβλίο εντυπώσεων με βαρυσήμαντα διαπιστευτήρια που τα έσπειρες όπου κι αν ταξίδεψες στην Ελλάδα.
Σε θυμάμαι να ταξιδεύεις στα μέρη της ιστορίας που θα έγραφες μιμούμενος τον αγαπημένο σου Θουκυδίδη. Είχες πει κάποτε ότι αν ήσουν εξόριστος και έπρεπε να έχεις ένα μόνο βιβλίο, αυτό θα ήταν η Θουκυδίδου Ιστορία. Δεν πρόλαβες το ταξίδι που σχεδίαζες στο Όρος Αραράτ και την διαδρομή της Κύρου Ανάβασης και να αναφωνήσεις το «θάλαττα θάλαττα». Δεν έχει σημασία αρκεί που το ονειρεύτηκες και σ’ ακουσα να το σχεδιάζεις.
Όταν ωρίμασε αρκετά η φιλία μας και αφού είχες γράψει τόσα και τόσα διαμάντια σου ζήτησα με μία επιστολή μου ότι θέλω για την Ελλάδα να είναι γραμμένη η ιστορία του Μ.Αλέξανδρου από χέρια ελληνικά και το ’κανες πολύρρητε ποταμέ της γνώσης.
Αιωνία σου η μνήμη αξιομακάριστε. Μόνο ευγνωμοσύνη μπορούμε να σου οφείλουμε όλοι οι Έλληνες.
Ήσουν θυμάμαι 63 ετών και μου έλεγες τα χρόνια μου συμβαδίζουν με τα βιβλία που έγραψα και σου είπα να τα εκατοστήσεις και τα δύο. Στα βιβλία τα κατάφερες γιατί εξαρτιόνταν από εσένα αλλά όχι και στα χρόνια γιατί αυτά τα καθορίζει ο Θεός.
Η τελευταία χαρά που μπορούσα να σου δώσω ήταν από την Πολωνία όπου ιχνηλατώντας τα βήματα του Καραθεοδωρή στα αρχεία του Μπρεσλάου μετά τον Καραθεοδωρή υπήρχε ο Καργάκος με σύγγραμμά σου, συγκινήθηκες και συ και χάρηκες.
Εσύ μου έστειλες ως αντίδωρο φιλοκαλίας το προτελευταίο σου βιβλίο με τίτλο «ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ» που αφορά τη ζωή της μητέρας του Μ. Αλέξανδρου.
Δίδαξες έκθεση, έγραψες έκθεση και στρατηγική έκθεσης και Δόξα το Θεώ πουλήθηκαν γύρω στα 200.000 αντίτυπα το καθένα που σπάρθηκαν στα μυαλά τόσων ανθρώπων.
Θυμάμαι το βιβλίο σου «ΑΛΑΛΙΑ» για την κρίση της Ελληνικής γλώσσας. Ατελείωτα τα άρθρα σου για την παιδεία και την αγωνία σου για το μέλλον της.
Πόσο τυχερός ήμουν που σε γνώρισα από κοντά. Πόσο λυπημένος που σε χάνω. Αυτή όμως η χαρμολύπη αναπαύεται στο μνημειώδες έργο σου. Ισχυρή παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές. Από την Αρχαία Ελλάδα έως και την ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου είναι γραμμένη από τα χέρια σου.
Τελειώνω αυτό το ρέκβιεμ φίλε μου με μερικούς αυθόρμητους χαιρετισμούς από την καρδιά μου και την υπόσχεση να σου αφιερώσω το επόμενό σύγγραμμά μου, το οποίο άλλωστε έχει τις περισσότερες αναφορές στη βιβλιογραφία σου.
Χαίρε συγγραφέα ανείπωτης γραφής.
Χαίρε δάσκαλε γνώσης στιβαρής.
Χαίρε χρυσοφόρο ελληνικό κοίτασμα λόγου και γραφής.
ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΦΙΛΕ.
Αθανάσιος Λιπορδέζης
Μαθηματικός Συγγραφέας